Bantahan buruh di sektor perindustrian China adalah perkara biasa, kerana pekerja asing menentang tentang gaji rendah atau keadaan kerja yang buruk. Adanya kewujudan kesatuan sekerja di China, tetapi mereka kononnya terdiri daripada kader negara. Kesatuan sekerja sepatutnya merupakan lanjutan daripada PKC dalam syarikat, kilang dan pengurusan am.

Pada Mac 2010, pekerja kilang Honda China telah melancarkan mogok untuk menuntut kenaikan gaji dan kesatuan yang dipilih sendiri. Seorang pekerja menyebut bahawa Honda telah bersedia untuk berkompromi, tetapi kerajaan di Guangdong telah bersuara untuk menentang kenaikan gaji, risau tentang tuntutan serupa boleh dibuat di syarikat lain. Menurut laporan media, jumlah kemogokkan pekerja meningkat ke paras rekod pada tahun 2015. Buletin Buruh China menyebut bahawa sebanyak 2,509 mogok dan bantahan dijalankan oleh pekerja-pekerja di China. Punca utama kemogokkan ini dikatakan kerana kebanyakan penutupan kilang dan pemberhentian pekerja.

Pada 2011, ramai pekerja asing tidak pulang ke tempat kerja mereka di Guangzhou, di selatan China, selepas cuti Tahun Baru. Sebabnya dikatakan bahawa lebih banyak peluang pekerjaan telah dicipta dalam wilayah yang lebih miskin sehingga kini. Justeru itu, ramai pekerja tidak perlu pergi ke kawasan lain lagi untuk bekerja dan mencari rezeki..Dikatanya kekurangan 30 hingga 40 peratus pekerja asing, padahal bilangan biasanya ialah 10 hingga 15 peratus, walaupun pihak berkuasa China telah menaikkan gaji minimum. Akibatnya, syarikat asing memindahkan kemudahan pengeluaran mereka ke Asia Tenggara, ke wilayah "lebih murah" atau bahkan di luar negara. Pakar China di bank pelaburan Credit Suisse menyebutkan bahawa perubahan ini sebagai "titik perubahan bersejarah" untuk ekonomi China dan mungkin untuk dunia.